یادمرگ...

خواب  بودم  خواب  دیدم   مرده   ام  /  بی  نهایت   خسته  و  افسر ده  ام

روی  من  خروارها  از  خاک  بود /  وای  قبر  من  چه  وحشتناک  بود


خسته  بودم  هیچکس  یارم  نشد  /  زان  میان .  یک  تن  خریدارم  نشد


امدند  از  راه  نزدم  دو  ملک / تیره  شد  در  پیش  چشمانم  فلک


یک  ملک  گفتا  بگو  دین  تو  چیست؟ / دیگری  فریاد  زد   رب   تو  کیست؟


هر چه  کردم  سعی  تا  گویم  جواب /سد  نطقم  شد  هراس  و اضطراب


باز پرسیدند  ای  گنه  کار  سیه  دل  بسته پر /نام  اربابان  خود  را یک  به  یک  نام  ببر


چون  ملائک  ناامید  از  من  شدند /  حرف  اخر  را  چنین  با  من  زدند


عمر خود  را  ای  جوان  کردی  تباه /  نامه  ی  اعمال  تو  باشد  سیاه


ناامید  از هر جا  و  دل  فکار /می  کشیدندم  به  خفت  سوی  نار


ناگهان  مردی  امد  از  تبار  اسمان / دیگران  چون  نجم  و  او  چون  کهکشان


چشمهایش  زندگانی  می سرود /   درد  را  از  قلب  انسان  می زدود


دو ملک  سر را  به  زیر  انداختند /بال  خود  را  فرش  راهش  ساختند


غرق حیرت  داشتند  این  زمزمه /  امده  اینجا  حسین  فاطمه؟؟؟


گفت  اینکه  اینجا  اینچنین  تنها  شده / کام  او  با  تربت  من  وا  شده


بارها  بر  من  محبت  کرده  است / سینه  اش  را  وقف  هیئت  کرده  است


سینه  چاک  ال  زهرا  بوده  است /  چای  ریز  مجلس  ما  بوده  است


اقتدا  بر  خواهرم  زینب  نمود / گاه  میشد صورتش برهم  کبود


اشک  او  با  نام  من  میشد  روان /گریه  در  روضه  نمیدادش  امان


در مرامم  نیست  او  تنها  شود  /  باعث  خوشحال  اعدا  شود


اری  اری   هر  که  پابست  من  است / نامه  ی  اعمال  او  دست  من  است


ناگهان  بیدار گردیدم  زخواب /از  خجالت  گشته  بودم  خیس  اب


من  که  گوشم  روضه  ی  او میشنید / پس  چرا  شد  طالب  ساز  پلید؟


شیعه  بودن  کی  شود  با  ادعا /  ادعا  بس  کن  اگر  مردی  بیا

محرم

نشستم کربلا را جور دیگر دیدم این دفعه

تمام دشت را بجای لشکر دشمن، لبریز از مشتی برادر دیدم این دفعه

هزاران نیزه را دیدم ولی انگار بی سر دیدم این دفعه

نشستم پاک کردم ذهن خود را از تصاویری که می دانید

نشستم پاک کردم ذهن خود را از دم بُرّان شمشیری که می دانید

نشستم پاک کردم ذهن خود را از سه شعبه از همان تیری که می دانید

تصور می کنم امسال در کوفه دو رنگی نیست

تصور می کنم ظهر دهم در دشت جنگی نیست

به دست مردها در کوفه و در شام سنگی نیست

تصور می کنم از روضه ها امسال حرفی نیست

به غیر از کوفه که آغوش واکرده به استقبال حرفی نیست

از آن اسبی که برگشته است خونین یال حرفی نیست

سر ظهر عطش از خنجر و از حنجر،  از شمر و زبانم لال حرفی نیست

یقین دارم یقین از تل و از گودال حرفی نیست

شب دوم در این روضه، شب آخر شده امسال

حسین بن علی زخم تنش بهتر شده امسال

عمو عباس جانم ساقی کوثر شده امسال

کنار دست سقا قاسم آب آور شده امسال

خدا را شکر عبدالله جنگاور شده امسال

علی اکبر ارباب پیغمبر شده امسال

علی اصغرش کم کم علی اکبر شده امسال

سکینه در حرم یک زینب دیگر شده امسال

و زخم گوش های خواهرش بهتر شده امسال

زمان را دست کاری می کنم تا بیست سال ِبعد، از این را

برادر می دهد در عقد خواهر هدیه ای مقبول و سنگین را

علی اکبر برای خواهرش آورده جفتی گوشواره بیست سال بعد

که حتما خوب خواهد گشت گوش پاره پاره بیست سال بعد

برای شادی زهرا مسیر شمر را هم از دم گودال، عوض کردم

و با دقت مسیر تیرها را تا گلو، امسال، عوض کردم

می آمد تیر در ذهنم به سمت حنجر اصغر

سه شعبه بود و داشت این تصویر را می دید آن دم در حرم مادر

دلم از بس گرفت آتش ، گرفتم دست های تیر را بردم سوی دیگر

به خود گفتم که تا کی حرمله باید بسوزاند دل ما را

زمانه تا به کی ماه محرم ها بیارد قاتل ما را

عوض کردم تمام فکر هایم را اگر امسال،

ولی ناگاه در روضه صدای مادری آمد، به گوشم از ته گودال، که فهمیدم پریشانم

غم تو آتشی انداخته، ارباب در جانم، که از امشب برای ظهر عاشورای تو بدجور گریانم

عاشق

زندگی

                                                                                      زندگی تعداد نفس ها نیس.......

زندگی تعداد لبخنده کسانی هست که دوستشان داریم

عشق

............................................................

در سرزمــین من کــسی بوســه فرانسوی بلد نـیست... اینجا مـــث آلــمان پل عـــشق ندارد…. ازگل رز هلندی هم خبری نیستـــ... اینجا عــشق یعنی ایــنکه  بخاطــر چشم های دور و برت معشـوقـت را فـقط ازپشــت گوشـی بوســیده باشـی!

کاش...

کـاش مـی فهـمیدی کـه تـو از دیـد مـن زیــبا بـودی ؛

 دیـگران حـتی نـگاهت هـم نـمی کـردند ، و تـو چـه اشتـباهــی مـــغـرور شـدی . . .

برای من

بودنت...

جسارت

پست عاشقانه

می آیی قایم باشک بازی کنیم ؟
من چشم بر زیبایی تو بگذارم و تو آرام در آغوشم پنهان شو !

 

کفش ها چه عاشقانه هایی با هم دارند !
یکی که گم شود دیگری محکوم به آوارگیست …

از من مپرس اینکه چرا گریه می کنم من بیصدا همیشه تو را گریه میکنم

نیا باران

زمین جای قشنگی نیست ، من از اهل زمین هستم ......

خوب می دانم

                      که گل در عقــــد زنبـــور است ،

                                ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست می دارد

                                                          نیــــــــــــــــــــا بـــــــــــــــــــــاران

غروب این حوالی را تو باور می کنی یا نه ؟

غم و درد اهالی را تو باور می کنی یانه ؟

تمام زندگی مان را سکوتی تلخ پر کرده ...

خیابان های خالی را تو باور می کنی یا نه ؟

کویر داغ و بی پایان بر اینجا سایه گسترده

هجوم خشکسالی را تو باور می کنی یا نه ؟

نفس در سینه می گیرد دل اینجا زود می میرد

و مرگ احتمالی را تو باور می کنی یا نه ؟

در این تاریکی و وحشت سیاهی های بی پایان

وجود یک زلالی را تو باور می کنی یا نه ؟

نگاه سبز تو آخر مرا آباد می سازد ...

بگو این بیخیالی را تو باور می کنی یا نه ؟

سرنوشت

شیرین

خــوش بحــآل فــرهـآد؛ تلــخ تــریــن خــآطــره زنـدگی اش "شیــریــن" بــود

جای خالی

                                                    جای خالیت را انقدر با چشمانم آب میدهم که باز کنارم سبزشوی...