یادمرگ...

خواب  بودم  خواب  دیدم   مرده   ام  /  بی  نهایت   خسته  و  افسر ده  ام

روی  من  خروارها  از  خاک  بود /  وای  قبر  من  چه  وحشتناک  بود


خسته  بودم  هیچکس  یارم  نشد  /  زان  میان .  یک  تن  خریدارم  نشد


امدند  از  راه  نزدم  دو  ملک / تیره  شد  در  پیش  چشمانم  فلک


یک  ملک  گفتا  بگو  دین  تو  چیست؟ / دیگری  فریاد  زد   رب   تو  کیست؟


هر چه  کردم  سعی  تا  گویم  جواب /سد  نطقم  شد  هراس  و اضطراب


باز پرسیدند  ای  گنه  کار  سیه  دل  بسته پر /نام  اربابان  خود  را یک  به  یک  نام  ببر


چون  ملائک  ناامید  از  من  شدند /  حرف  اخر  را  چنین  با  من  زدند


عمر خود  را  ای  جوان  کردی  تباه /  نامه  ی  اعمال  تو  باشد  سیاه


ناامید  از هر جا  و  دل  فکار /می  کشیدندم  به  خفت  سوی  نار


ناگهان  مردی  امد  از  تبار  اسمان / دیگران  چون  نجم  و  او  چون  کهکشان


چشمهایش  زندگانی  می سرود /   درد  را  از  قلب  انسان  می زدود


دو ملک  سر را  به  زیر  انداختند /بال  خود  را  فرش  راهش  ساختند


غرق حیرت  داشتند  این  زمزمه /  امده  اینجا  حسین  فاطمه؟؟؟


گفت  اینکه  اینجا  اینچنین  تنها  شده / کام  او  با  تربت  من  وا  شده


بارها  بر  من  محبت  کرده  است / سینه  اش  را  وقف  هیئت  کرده  است


سینه  چاک  ال  زهرا  بوده  است /  چای  ریز  مجلس  ما  بوده  است


اقتدا  بر  خواهرم  زینب  نمود / گاه  میشد صورتش برهم  کبود


اشک  او  با  نام  من  میشد  روان /گریه  در  روضه  نمیدادش  امان


در مرامم  نیست  او  تنها  شود  /  باعث  خوشحال  اعدا  شود


اری  اری   هر  که  پابست  من  است / نامه  ی  اعمال  او  دست  من  است


ناگهان  بیدار گردیدم  زخواب /از  خجالت  گشته  بودم  خیس  اب


من  که  گوشم  روضه  ی  او میشنید / پس  چرا  شد  طالب  ساز  پلید؟


شیعه  بودن  کی  شود  با  ادعا /  ادعا  بس  کن  اگر  مردی  بیا